به گزارش راه شلمچه، از ابتدای سال 99 قیمت لوازم خانگی دچار نوسانات شد تا اینکه امروز یکی از دغدغه‌های خانواده‌ها و مخصوصا برای نوعروسانی که به فکر تهیه جهیزیه می‌باشند که در شرایط کنونی واقعا در تهیه آن دچار مشکل شدند.
لوازم خانگی برقی به دو دسته بزرگ و کوچک تقسیم می‌شوند و این محصولات بخشی در ایران تولید و بخش عمده دیگر آن وارداتی است و در حال حاضر یخچال و فریزر، لباسشویی، جارو برقی، آون توسترهای برقی، کولرهای آبی در کشور تولید می‌شود اما محصولات دیگر مانند تلویزیون‌های ال‌ای‌دی و ... هم به‌نام تولیدی در کشور فعالیت می‌کنند که عمده آنها بصورت skd یا ckd وارد می‌شود و تلویزیون‌های LED بیشتر سی‌کی‌دی یعنی قطعات کامل وارد می‌شود و در اینجا مونتاژ می‌شود اما جارو برقی یخچال عمدتا بخشی از قطعاتی که در ایران تولید نمی‌شود بصورت اس‌کی‌دی وارد می‌شود.
بازار امروز به دلیل عدم واردات لوازم خانگی ضمن اینکه با کمبود دچار شده‌است اما به دلیل افزایش قیمت‌ها تقاضا هم کم شده‌است و این باعث شده تا پخش کنندگان محصولات لوازم خانگی برای اینکه به سود همیشگی خود دست یابند، باید با فزودن قیمت‌ها به خواسته خود برسند و این بدان گونه است که اگر سابق بر این فروش زیادی داشتند با سود کمتر و فروش بیشتری به درآمدشان راضی بودند ولی امروزه با توجه به توزیع کمتر سعی می‌کنند تا افزایش قیمت به همان میزان سود برسند که این بخش مربوط به دستگاه نظارتی است تا در این شرایط بازار را مدیریت کند.
بخشی دیگری که در این شرایط باید به آن توجه داشت عدم حمایت دولت از تولیدکنندگان است که در صورت حمایت واقعی دولت، کمبود کالا در بازار جبران می‌شود و از طرفی هم مانع تولید و توزیع محصولات بی‌کیفیت و غیر استاندارد هم خواهد شد.
تولیدکنندگان چه حمایتی می‌خواهند؟
یکی از دغدغه‌های اصلی تولیدکنندگان عدم تصمیم‌گیری با ثبات دولت و دستگاه‌های اجرایی کشور در باره قوانین بازرگانی و گمرگی کشور است که تولیدکننده نمی‌داند اگر قوانینی وضع شده چقدر دوام دارد و یا اینکه چه تضمینی بر اجرای قوانین که وضع شده باشد!
بر همین اساس مثلا طرح‌هایی چون ثبت سفارش، شبنم و ... چه سرانجامی داشته‌است؟
تأمین قطعات و مواد اولیه‌ای در کشور تولید نمی‌شود یکی دیگر از دغدغه‌های تولیدکنندگان است که قوانین بدون کارشناسی شده و یا اتخاذ افزایش قیمت‌های گمرگی و همچنین عدم ترخیص کالاها در زمان مقرر باعث می‌گردد تا تولیدکننده در تعهد به سفارش‌ها دچار مشکل شده و در نتیجه چرخ تولید دچار مشکل اساسی شود.
با تخفیف بیمه، مالیات، آب، برق، گاز می‌توان تولیدکننده را دلگرم کرده و به‌جای درگیری با هزینه‌های بعضا زیاد آنها، به فکر کیفیت و تولید بیشتر و در نهایت جذب کارگر بیشتر بخشی از کمبود اشتغال را هم پر کند. شاید دولت همواره در شعار خواهان حمایت از بخش تولید است اما عملا حمایت چندانی نمی‌کند مگر در بخش‌های خاص و یا افراد خاصی که از طریق رانت تزریق می‌شوند.
بیشترین تصمیات حمایتی دولت در بخش صنعت تولید کشور نمایشی و یا بدون پشتوانه است و همچنین قوانین وضع شده نیز یا کوتاه مدت است و یا اینکه دوراندیش نبوده و بیشتر قابل اجرا نبوده و بر این اساس نظام عرضه و تقاضا دچار مشکل می‌شود که بازار به یکباره مانند شرایط کنونی به بحران منتهی می‌شود و در اینجا جا دارد مجلس شورای اسلامی کاملا جدی وارد عمل شود تا دولت را مجاب کند موتور محرکه تولید کشور سر و سامان بگیرد.
بسیاری از مسئولان معتقد هستند که لوازم خانگی در داخل کشور تولید می شود اما باز هم شاهد افزایش قیمت‌ها هستیم و این بدان معنی است که اولا دستگاه‌های نظارتی به خوبی به وظایف خود عمل نمی‌کنند و دوما دولت و مخصوصا وزارت‌های مربوطه هم نقش فعالی را در عرصه تولید ندارند و دچار سردرگمی مزمنی شده‌اند.
در خاتمه یادآوری می‌شود انجمن‌ها، اتحادیه‌ها و سازمان‌های حمایتی لوازم خانگی بیشترین نقش خود را در حمایت از تولیدکنندگان در حد شعار و نمایشی دارند که انتظار می‌رود مجلس جدید در بحث قوانین و نظارتی ورود جدی و تخصصی و کارشناسانه‌ای را داشته باشد.
