به گزارش راه شلمچه، پیامبر اسلام در یازدهمین سال هجرت و در آخرین سفر حج در مکه و غدیرخم، در مدینه قبل از بیماری و بعد از آن در جمع یاران و یا در ضمن سخنرانی عمومی، با صراحت و بدون هیچ ابهام، از رحلت خود خبر داد. چنان که قرآن در خصوص رحلت رسول خدا (ص)، یاران ایشان را آگاه کرد.
از «ابن ماجه» چنین نقل شده است که مسلمانان در تعیین محل قبر پیامبر(ص) اختلاف نظر پیدا کردند، برخی گفتند که در مسجد دفن شود و گروهی نیز بر این باور بودند که او با اصحابش دفن شده و ابوبکر نیز می‌گفت که از پیامبر شنیدم که هر پیامبری، هر جا که از دنیا رفت، در همان جا دفن می‌شود، از اینرو پیامبر(ص) در یکی از اتاق های منزلش، در شهر مدینه که در همان مکان از دنیا رفتند، به خاک سپرده شدند. در حال حاضر مرقد شریف رسول خدا (ص) چسبیده به مسجد النبی و جزو آن مسجد است.
شهادت امام حسن مجتبی(ع)
بعد از آنکه حکومت اموی صلح را بر امام حسن (ع) تحمیل کرد، با اینکه این حکومت به بسیاری از اهداف خود رسیده بود، اما حضور امام حسن (ع) مانع از به اجرا درآوردن برخی از افکار شوم آنان بود؛ از این رو از هر راهی برای به شهادت رساندن وی استفاده می‌کردند، بعد از بررسی‌های بسیار آنها جعده همسر امام حسن (ع) را مناسبترین فرد برای رسیدن به این هدف پلید دیدند. تا اینکه مروان صد هزار درهم به جعده بصورت کاملا محرمانه ارسال کرد و به وی قول ازدواج با یزید را در ازای به شهادت رساندن همسرش، امام حسن مجتبی را داد. به همین دلیل جعده آن حضرت را در روز ۲۸ صفر در سال‌های ۴۹ ، ۵۰ و یا ۵۱ هجری قمری با ریختن زهر در آب آشامیدنی مسموم کرد و طولی نکشید بر اثر آن، امام حسن (ع) به شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
